Rozdział VIII c.d.

Moje kochane/kochani :) jestem mały wstęp do tego co po Świętach! Przepraszam za nieobecność, ale moje dziecko mi się pochorowało i nawet mowy nie było o pisaniu.. Całe szczęście jest już lepiej i ja mam trochę czasu dla siebie. A więc zapraszam do lektury. Krótko, ale jutro Wam coś też wrzucę :)

-Zmusisz? Severusie, czy tobie się coś uszkodziło w głowie od naszego ostatniego spotkania. Jak możesz zmusić kogoś do wydania swoich rodziców.. człowiekowi zupełnie obcemu. Bo taki dla niej będziesz, obcy.

-WIEM! Ale oni też nie będą mieli dla niej znaczenia. Będzie pusta w środku. Kurwa jak mogłem dać się tak omotać.

-To nie twoja wina, czarna magi czerpie tam gdzie może.

-Ale do tej pory udawało mi się odciąć ją od emocji. Jest coraz gorzej, zaczynam być niebezpieczny. I będę musiał zrezygnować z roli nauczyciela w Hogwarcie, dopóki czegoś nie wymyślę.

-Robisz prezent sobie czy uczniom? A można wiedzieć jakie logiczne wyjaśnienie będziesz miał dla Jaszczura.

-Powiem, że to decyzja Dumbledora. Coś wymyślę.. Muszę iść przygotować składniki, przyjdź o 20. Podam jej wtedy eliksir, I zobaczymy.

Sykstus dopił resztę z butelki I opadł na łóżko. Mieć dwóch starszych barci to przechlapana sprawa, ale jeżeli jednym z nich okazuje się być słynny Snape to cóż.. masakra to odpowiednie słowo. Augustus był inny, bardziej rozrywkowy I otwarty jak książka. Nigdy go nie odpychał I nie wypominał mu skoku w bok matki. Co nie zmienia faktu, że jako starszy brat też dawał mu w kość, ale chociaż ze szczerym uśmiechem na ustach.

Musi jakoś pomóc Sevowi, porzucenie stanowiska nauczyciela jest zbyt nierozsądne I może się źle skończyć. W końcu on jest Rookvood, I już chyba wie co można zrobić. A przy okazji sam będzie miał niezły ubaw.

*********************

Miligios był niespokojny, coś złego stało się Hermionie. To wiedział na pewno, ale była z Severusem więc to nic poważnego.. a może przez to, że z nim była to właśnie to było coś poważnego. Musiał działać. Wysłał notkę do Albusa, że na 2 dni musi opuścić zamek. Nie podał przyczyny w końcu nie płacą mu za pracę, jest tu z własnej woli. Zabrał malutką torbę ze swoimi specyfikami, zmniejszył ją I skupił się na lokalizacji Hermiony. Dobrze, że jego uznała za swoje wsparcie techniczne I złożyła mu podarunek. Dzięki temu mógł ją zlokalizować bez problemu. W pokoju dało się tylko słyszeć dźwięk teleportacji.

*********************

Severus wrzucił pierwsze składniki I mieszał w kociołku. Miał już obcięte włosy, a było ich sporo. Jak nic w Hogwarcie padną na sam jego widok.

Hermiona spała I nie poruszyła się nawet o milimetr. Usiadł na krześle I postanowił się nie martwić na zapas. Mało nie umarł kiedy przed jego nosem pojawił się Miligos.

-Severus?!

-Miligos?!

-Nie ma co inteligentna wymiana zdań.- Rozejrzał się po pracowni I zobaczył Herm na podwyższeniu przykrytą kocem.- Co z nią? I nie mów, że to twoja sprawka..

-Moja, miałem małe ścięcie z pewnym osobnikiem I weszła mi pod różdżkę, jak nie byłem świadomy tego co robię.

-Gryfonka.. Czym ją uraczyłeś? I nie krzyw się, domyślam się że czymś specjalnym.

-Ammorte, I tak już tworzę eliksir. Mam tylko nadzieję, że zadziała. I nie komentuj. I tak daję kawałek siebie. I tego też nie komentuj. Uprzedzając twoje następne pytanie tak coś jest na rzeczy, I tak nie wiem co.

-Bez komentarza. A nie przyszło ci do głowy, żeby mnie zawiadomić?! Jakich składników używasz?

-Siebie, podstawy do amortencji, lukrecji I mięty pieprzowej.

-Prawie dobrze, ale ja mam lepszą I pewniejszą wersję mikstury bez tych twoich wszystkich kłaków.

Severus Snape oniemiał, pewniejszą miksturę?! Czyli szanse wzrosły . Miligos w końcu żyje dłużej I nie jedno już robił.

-A jak pewniejszą? I sprawdzoną? Nie zdążył zadać dalej pytania, bo niesamowity ból przeszedł przez całe jego ciało, tak że upadł na kolana I krzyknął.

-Jesteś głupi Severusie. Mówiłem ci, że magia niczego nie daruje. Skrzywdziłeś swoją sefturę,a to jest dopiero początek. Jak długo jest w tym stanie.

-Od ok 11, może 11.30. Odpowiedział podnosząc się na nogi.

-Jest 14.30, no to do 20 nie zdążyłbyś uwarzyć tego eliksiru. Od 17 wyłbyś z bólu na podłodze. Taki jest skutek skrzywdzenia swojego praktykanta. Mówił Mil, wypakowując ze swojej torby eliksiry I składniki. -Wstaw mi źródlaną wodę w kociołku, 300ml. I ruszaj się, następny atak będzie dłuższy I mocniejszy.

Sev bez zbędnych komentarzy wykonał polecenie. Był przyzwyczajony do bólu, ale ten był wyjątkowo paskudny. Tylko tortury Belli dawały taki efekt, I to po paru godzinach cruciatusów.

-Masz u siebie sproszkowany róg jednorożca, kwiat bławatka alpejskiego, korzeń imbiru I trupią główkę?

-Mam, a ty robisz herbatkę czy eliksir?

-Zamknij się bo przeciągnę to do 17, I będziesz śpiewał pod sufitem.. złośliwość w głosie Mila była czymś nowym I nie pasowała do jego codzienności. Miligos ciął, siekał, miażdżył I ucierał podane mu składniki, do tego przygotowywał swoje własne. Ostrokrzew, jad żmiji, wywar z wisielca I koniczynę. Wszystko wrzucił do kociołka, zagotował I zestawił.

-Dawaj ten swój pożal się boże włos. Tylko jeden! Mówiąc to sam wyrwał sobie jeden. Utarł je z wodą z jeziora wodników I wlał do mikstury.

-Ciekawe połączenie składników. Nigdy nie spotkałem się z łączeniem wywaru wisielca z koniczyną I imbirem. Severus oceniał zawartość kociołka.

-Jeszcze mało widziałeś mój drogi, I nie myśl, że ten eliksir dostaniesz za darmo. Opowiesz mi wszystko od a do z co tu się stało, I w ogóle gdzie jesteśmy. Ale to później, postaw kociołek na ogniu I doprowadź do temperatury 35stopni. Został ostatni składnik. Wygrzebał z fałd swojej szaty łańcuszek na, którym zawieszona była średniej wielkości klepsydra.

-Co za skarb tak mocno chowasz?

-Sproszkowane serce złotego smoka, połączone z piaskiem mrocznego elfa I coś czego ci nie powiem. Sev mruknął coś o dzieleniu,niemożliwym do zdobycia składniku I wrednym staruchu.

-A pewny jesteś tego swojego wywaru?

-Czy ty mocno oberwałeś w głowę podczas tej walki. Ja jestem absolutnie pewien, że się uda. Miligos sprawdził temperaturę, odmierzył 1g proszku I wrzucił go na złotej monecie do środka.

-Skoro jesteś taki pewny to dlaczego na początku powiedziałeś, że

jest pewniejszy I skuteczniejszy.

- Jesteś chory, szukasz problemu tam gdzie go nie ma.. za 3 minuty podasz go Hermionie I wypowiesz Data merces est erroris mei magna

-Wysoka była cena mojego błędu ..

-Chyba nie masz co do tego wątpliwości?

-Nie, a czy..

Drzwi do pracowni otworzyły się I stanął w nich Sykstus.

Miligos zaniemówił, a Rookvood wyciągnął różdżkę.

-Sykstusie to przyjaciel I drugi mentor Hermiony Miligos Herm alchemik. Przybył z pomocą.

-A to w takim razie bardzo mi miło. Syk ściskał rękę nowego gościa.

-Sev masz swojego klona?

-Nie, brata Sykstus Rookvood.

-Rookvood? Z resztą nie ważne.. na razie. Podaj eliksir Hermionie, I lepiej uciekaj. Bo jak nic nie zdążysz wyjaśnić powodu jej stanu, i sam będziesz w gorszym – Mil I Syk zachichotali I posłali sobie znaczące spojrzenia.

- Miligos ma rację, my pójdziemy a ty zajmij się nią. I to mówiąc wyprowadził alchemika z pracowni.