Rozdz. X cz.IV

-Ginny. Ginny! Obudź się. Gin do cholery !! Żyjesz?
Hermiona siedziała w jakiejś jaskini, a koło niej leżała nieprzytomna Ginny. Obie były związane i obie były pozbawione różdżek. Herm próbowała przypomnieć sobie co się stało, ale jej pamięć cały czas uparcie urywała się w pewnym momencie.
-Wyszłam od Severusa. Zresztą muszę zapamiętać że ma dostać kopniaka za tę jakże dojrzałą odzywkę.. nie ważne. Wyszłam od Seva, szłam w stronę biblioteki kiedy wpadł na mnie Ron i powiedział. że muszę z nim koniecznie pójść. Był przestraszony. Ruszyliśmy w kierunku Błoni, a tam Ron powiedział, że coś się stało Ginny, że dostała jakimś urokiem i on nie wie co to jest. Weszliśmy do Zakazanego Lasu i kawałek dalej faktycznie leżała Ginny, nieprzytomna ale żyła. Oddychała. Wiem to na pewno, bo pochyliłam się nad nią żeby sprawdzić jej stan i wtedy wszystko pociemniało. A co z Ronem nigdzie go tu nie widać, może jest gdzieś dalej. 
Hermiona zobaczyła jak Ginny się porusza.
-Ginn, słyszysz mnie? Nic ci nie jest?
- Herm? Gdzie my jesteśmy? Czuje się dobrze. Co się stało?
- Nie wiem co się stało. Ron ściągnął mnie do ciebie, i jak się nad tobą pochyliłam chyba zostałam ogłuszona.- Hermiona przysunęła się do przyjaciółki.
-Już sobie przypominam co się stało, mi powiedział, że leżysz nieprzytomna i nie wie co z tobą zrobić.. !! Zabije gnoja, co on kombinuje? Ginny podniosła się na klęczki, a później przeszła do pozycji siedzącej.
- Nie wiem, ale nie podoba mi się to.
- I słusznie moja kochana Hermiono. - dziewczyny aż podskoczyły. Z ciemnego kąta wyłonił się nikt inny tylko Ron.
-Ron co ty do cholery wyprawiasz?
- Cóż, wychodzę z cienia.
- Jesteś chory! Jesteś jeszcze gorszy niż Percy. - Ginny splunęła pod nogi bratu, za co została spoliczkowana.
- Pohamuj nerwy siostrzyczko, jeszcze dobrze nie zacząłem się bawić a ty zmuszasz mnie do używania przemocy.
- Ron, dlaczego?- Hermiona nie mogła uwierzyć w to co się dzieje.
- Ty się pytasz dlaczego?  Moja własna siostra puszcza się z księciem slytherinu, a moja ukochana prowadza się z królem nietoperzy zamkowych, starym zboczeńcem. Mało tego staje w jego obronie. Och i te upokorzenia które musiałem znosić.. Właśnie dlatego. Ach i jeszcze może dlatego, że mam dosyć bycia  6
dzieckiem, drugim ze Złotej Trójcy. Zawsze jestem któryś. - Przy ostatnim zdaniu Ron krzyczał i zrobił się czerwony na twarzy. - Ale wiecie co, moje drogie. Przemyślałem sprawę i okazuje się, że można być pierwszym. Można mieć to co się chce. I to nie dużym kosztem. - Ron zapalił pozostałe pochodnie w jaskini, i chodził okrążając dziewczyny. Obie były przerażone, a na twarzy Weasley'a malowało się szaleństwo. Hermiona miała tylko nadzieję, że Serverus i Mil będą jej szukać i że ich więź przyniesie oczekiwany efekt. Nie spodziewałaby się, że Ron okaże się takim dupkiem. W dodatku dupkiem szaleńcem
-Mam dla was miłą niespodziankę. W związku z tym, że żadna z was nie była mi wierna, to teraz ja was komuś przedstawię. Chociaż na pewno się znacie.- Do jaskini wszedł Lucjusz Malfoy. Ginny i Hermiona wiedziały już, że czeka je piekło.
*************

- Panie mój. - Severus klęczał przed Voldemortem.
- Wstań mój sługo. - Czarny Pan siedział na tronie w  sali balowej w Malfoy Manor.- Cóż cię sprowadza do mnie o tej porze?- wysyczał delikatnie głaszcząc Nagini.
- Zniknęła Ginewra Weasley i Hermiona Granger. Nikt nie wie gdzie są i co się z nimi stało. Nie ukrywam, że to mocno komplikuje moje sprawy, zważywszy na to że szlama jest u mnie na praktykach.
- To ciekawa informacja, żaden z moich sług do tej pory nie zameldował mi o jakimś porwaniu. Być może jest to jakaś indywidualna decyzja któregoś z nich. Chociaż tobie faktycznie to komplikuje życie dobrego mistrza eliksirów, pomyśl mój drogi jakie możemy mieć z tego korzyści. Chce je mieć obie, żywe. A już na pewno dziewczynę Weasley'ów. - Severusowi zamarło serce.
-Kombinuj Snape, zrób coś bo inaczej Hermiona będzie do odstrzału- Sev jeszcze nigdy się tak nie spocił przed Czarnym Panem jak w tej chwili.-Pani wybacz, czy mogę mieć do ciebie prośbę?
- Słucham cie mój wierny sługo.
- Jako twój oddany sługa przez tyle lat o nic nie prosiłem, teraz jednak śmiem zwrócić się do ciebie o spełnienie mej prośby.
- Severusie jako jeden z nie licznych możesz liczyć na to, że zostaniesz wysłuchany. Przedstaw swoją prośbę, a ja ci odpowiem.
- Chcę mieć Granger dla siebie. Tylko i wyłącznie. - Severus nie patrzył na Jaszczura, modlił się w duchu, żeby chociaż raz ten potwór coś mu dał.
- Severusie, a jaka jest przyczyna twojej chęci posiadania tej szlamy?
- Panie, ona jest nic nie wartą szlamą, jednakże mam wobec niej moje własne plany. Chcę ją poślubić i w ten sposób przeciągnąć na naszą stronę. Panie czy nie wyobrażasz sobie jakie to byłoby celne uderzenie w Pottera? -Voldemort wstał ze swego tronu i Severus czekał w napięciu na klątwe, jednak zamiast tego Czarny Pan roześmiał się i podszedł do niego.
- Severusie, zawsze potrafisz mnie zaskoczyć. Pomysł jest dobry, wydaje mi się jednak, że to nie wszystkie powody. Twoje serce bije mocniej na wspomnienie o tej całej Granger, mam rację?
- Jesteś trupem Snape, jeszcze chodzącym ale już trupem. Pożegnaj się ze światem i bywaj! - nawet w  takiej chwili własne ja nie dawało mu spokoju.
- Cóż Pani mój, znasz najlepiej swego sługę. Nie ukrywam, że powierzchowność Granger jest w moim typie. Dodatkowo ostatnio doszedłem do wniosku, że chciałbym przedłużyć mój ród i mieć godnego następcę na moje miejsce wśród śmierciożerców. A nie ukrywam, że pewne geny tej szlamy są jak najbardziej pożądane u moich potomków.
Voldemort znowu się zaśmiał, i poklepał Severusa po plecach, co Severus mało brakowało a skomentowałby swoim rasowym prychnięciem
-Severusie, masz moje pozwolenie. Możesz poślubić szlamę, i dać mi kolejnego wiernego sługę. W prezencie ślubnym dostaniesz jej bezpieczeństwo. Mam nadzieję, że twój plan się uda. Bo co zrobisz z nieposłuszną żoną?
-Znam metody, żeby każdego przekonać do swych racji. - odparł Severus z pełnym już teraz uśmiechem. Voldemrot złapał go za rękę i przytknął koniec swojej różdżki do mrocznego znaku. Ból był niesamowity, ale Severus nawet się nie skrzywił. Czarny Pan wzywał popleczników i to natychmiast. Jego Hermiona będzie żyła.
 O ile jeszcze żyje.